به نقل از «عصر ایران»

محمد مهاجری: بگوییم مجمع تعطیل مصلحت نه مجمع تشخیص مصلحت

تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۷۷۱۱۲۴

محمد مهاجری گفت: لایحه FATF نزدیک به یک سال است که در کشوهای مجمع خاک می‌خورد. حتی عده‌ای گفته‌اند نه رد می‌کنیم و نه تصویب. خب، با این روشی که کار می‌کنند باید گفت مجمع تعطیل مصلحت باشد نه مجمع تشخیص مصلحت!

رد یا تصویب FATF در مجمع تشخیص مصلحت نظام یکی از ابهام‌هایی است که به عنوان سوالی بدون جواب در چند ماه اخیر بلاتکلیف مانده، تا جایی که غلامرضا مصباحی‌مقدم یکی از اعضای مجمع در گفت‌وگویی صریحاً اعلام کرد: «FATF را نه رد می‌کنیم نه تایید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا، در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین به این موضوع این‌طور واکنش نشان داد: متاسفانه روند تصمیم‌گیری چه در مجلس، چه در مجمع تشخیص مصلحت و چه در دستگاه‌های دیگر بسیار کند شده است. در کنار این مساله تجادل‌های سیاسی هم بر رفتارها تاثیر می‌گذارد که معلوم است چنین شرایطی چه هزینه‌های گزافی را می‌تواند به اداره امور تحمیل کند.

این فعال رسانه‌ای ادامه داد: مشخصاً درباره مجمع تشخیص مصلحت نظام باید بگویم ای کاش از ابتدا تدبیری صورت می‌گرفت تا قانون‌ به راحتی به این مجمع ارسال نمی‌شد و فقط در مباحث مهم و شرایط اضطرار این نهاد وارد عمل می‌شد و نظر می‌داد. به هر حال وقتی یک فیلتر به روند قانون‌گذاری اضافه می‌شود، خودبه‌خود زمان‌بر می‌شود. همچنین ورود مجمع شاید باعث شود مجلس‌نشینان تعمداً تصویب قوانین را طوری وضع کنند که در همان مجلس نهایی شود. چنین روشی هم ضررهای خودش را دارد.

این فعال منتقد اصولگرا اظهار کرد: اتفاق ناخوشایند دیگر این است که اعضای مجمع تشخیص مصلحت عمدتاً چهره‌های سیاسی هستند و هر کدام به یک سلیقه و جناح سیاسی علقه دارند. متاسفانه به وضوح مشاهده می‌شود آنها در تصمیم‌گیری و اعلام موضع و منافع سیاسی گروه متبوع خود را لحاظ می‌کنند که این باعث می‌شود تصمیم‌های اتخاذشده در مجمع تشخیص مصلحت تصمیم‌هایی سیاسی باشد که حتماً با نفسِ تشکیل این مجمع کاملاً در تناقض است.

مهاجری همچنین افزود: مجمع تشخیص مصلحت قانوناً باید در یک زمان معین قوانین را ارجاع بدهند تا تصمیم‌گیری نهایی صورت بگیرد. اما در شرایطی که تصمیم بد، بدتر از بی‌تصمیمی است. لایحه FATF نزدیک به یک سال است که در کشوهای مجمع خاک می‌خورد. حتی عده‌ای گفته‌اند نه رد می‌کنیم و نه تصویب. خب، با این روشی که کار می‌کنند باید گفت مجمع تعطیل مصلحت باشد نه مجمع تشخیص مصلحت!

 

او با تاکید بر تبعات منفی بلاتکلیف ماندن لایحه FATF توضیح داد: روزی یک نفر از همسایه‌اش به خاطر ریخته شدن برف همسایه شکایت کرده بود که دادگاه در مردادماه برگزار شد و رأی به این داد که همسایه متخلف برف همسایه را پارو کند، آن هم در شرایطی که برف‌ها خیلی وقت بود آب شده بودند. مجمع تشخیص مصلح باید بداند FATF مساله‌ای بسیار مهم است که به‌موقع باید تصویب شود تا رسماً اعلام کنیم حاضر نیستیم این معاهده را بپذیریم.

محمد مهاجری در پایان گفت: باید سازوکاری تعیین شود تا نقش سیاسی‌کاری در تصمیم‌گیری‌ها به کمرنگ‌ترین حالت ممکن خود برسد.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: محمد مهاجری تشخیص مصلحت اصولگرا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۷۱۱۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انسان‌ها سوگیری یادگیری ماشینی را بیشتر از سوگیری خود تشخیص می‌دهند

یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که افراد سوگیری تصمیم‌های الگوریتم‌ یادگیری ماشینی را بیشتر از سوگیری تصمیم‌های خودشان تشخیص می‌دهند. شاید بتوان از این ویژگی برای اصلاح سوگیری‌های انسان استفاده کرد.

به گزارش ایسنا، از برنامه‌هایی که تماشا می‌کنیم تا افرادی که استخدام می‌کنیم، الگوریتم‌ها به طور فزاینده‌ای در زندگی روزمره ما ادغام می‌شوند و بی‌سروصدا بر تصمیم‌هایی که می‌گیریم اثر می‌گذارند.

به نقل از ادونسد ساینس نیوز، هسته الگوریتم‌ها، مجموعه‌ای از قوانین یا دستورالعمل‌هاست که برای پردازش اطلاعات و به دست آوردن یک نتیجه خاص طراحی شده‌اند اما از آنجا که الگوریتم‌ها از الگوهای رفتاری انسان یاد می‌گیرند، می‌توانند سوگیری‌هایی را که درون ما وجود دارند، منعکس یا حتی تقویت کنند. با وجود این، یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که این ممکن است زیاد بد نباشد.

«کری موروج»(Carey Morewedge) استاد «دانشگاه بوستون»(Boston University) معتقد است که این بازتاب می‌تواند نقاط کور سوگیری ما را روشن کند و در اصلاح رفتار نقش داشته باشد. الگوریتم‌های یادگیری ماشینی بسیار موفق هستند زیرا می‌توانند بی‌طرفانه الگوها را در مجموعه داده‌ها پیدا کنند اما در عین حال، سوگیری‌های انسانی را نیز در داده‌های آموزشی خود لحاظ کنند.

هنگامی که این سوگیری‌ها در الگوریتم‌ها شناسایی می‌شوند، می‌توانند به آشکارسازی سوگیری‌های بلندمدت در سازمان‌ها کمک کنند. به عنوان مثال، شرکت «آمازون»(Amazon) سوگیری جنسیتی را در شیوه‌های استخدام خود بررسی نکرده بود اما با آزمایش یک الگوریتم که رزومه‌های جدید را براساس شیوه‌های پیشین استخدام شرکت ارزیابی می‌کرد، به این موضوع پی برد.

موروج گفت: الگوریتم‌ها می‌توانند سوگیری‌های انسانی را کدگذاری و تقویت کنند اما سوگیری‌های ساختاری را نیز در جامعه ما نشان می‌دهند.

انسان‌ها سوگیری‌های خود را تشخیص نمی‌دهند

موروج و گروهش در پژوهش خود نشان دادند که افراد معمولا تمایل بیشتری را به تشخیص دادن و تصحیح کردن سوگیری‌های موجود در تصمیم‌گیری الگوریتم در مقایسه با تصمیم‌گیری خودشان دارند. آنها باور دارند که با دانستن این موضوع ممکن است بتوان از الگوریتم‌ها برای رسیدگی به سوگیری‌های موجود در تصمیم‌گیری‌ها استفاده کرد.

انسان‌ها به دلیل پدیده‌ای به نام «نقطه کور سوگیری»، برای دیدن سوگیری خود تلاش زیادی نمی‌کنند و بیشتر متوجه سوگیری افراد دیگر هستند. دلیل این است که ما می‌توانیم در فرآیندهای تصمیم‌گیری خود، سوگیری را توجیه کنیم یا برای آن بهانه بیاوریم. برای ناظری که هیچ اطلاعاتی درباره فرآیند فکری یا چگونگی تصمیم‌گیری ندارد، سوگیری‌ها واضح‌تر و بهانه‌جویی دشوارتر است.

موروج و همکارانش در این پژوهش نشان دادند که حتی وقتی الگوریتم‌ها براساس رفتارهای ما آموزش داده می‌شوند نیز این موضوع صادق است.

تشخیص دادن سوگیری در الگوریتم ساده‌تر است

پژوهشگران در یک مجموعه آزمایش، از شرکت‌کنندگان خواستند تا سرویس «ایربی‌ان‌بی»(AirBnB) و رانندگان «لیفت»(Lyft) را براساس معیارهای تشخیصی مانند تعداد ستاره‌ها، ارزیابی‌ها و مدت زمان حضور داشتن کنار راننده رتبه‌بندی کنند.

پژوهشگران معیارهای غیرتشخیصی مانند تصویر یا نام را که هیچ ارتباطی با کار ندارند، دستکاری کردند. شرکت‌کنندگان دو بار رتبه‌بندی را انجام دادند و سپس، رتبه‌بندی‌های آنها یا رتبه‌بندی الگوریتم آموزش‌داده‌شده نشان داده شد.

گاهی اوقات رتبه‌بندی خود شرکت‌کنندگان به آنها نشان داده می‌شد اما به آنها گفته می‌شد که رتبه‌بندی الگوریتم است. در همه سناریوها، شرکت‌کنندگان در مقایسه با الگوریتم‌ها سوگیری کمتری را در رتبه‌بندی‌های خود مشاهده کردند.

موروج گفت: مردم وقتی معتقدند که رتبه‌بندی‌ها توسط یک الگوریتم انجام شده است، تمایل بیشتری به سوگیری دارند. این در حالی است که ما در واقع الگوریتم را روی داده‌های آنها آموزش می‌دهیم و رتبه‌بندی الگوریتم براساس آن داده‌ها صورت می‌گیرد.

وی افزود: این به این معنا نیست که مردم انواع بیشتری از ویژگی‌ها را در الگوریتم‌ها می‌بینند، بلکه چیزهایی را می‌بینند که برای خودشان تهدیدکننده‌تر است. بیشتر مردم نمی‌خواهند از نژاد در رتبه‌بندی‌های خود استفاده کنند یا می‌خواهند نژاد را در آن رتبه‌بندی نادیده بگیرند. بنابراین، این ایده که نژاد بر آن رتبه‌بندی‌ها تأثیر گذاشته، تهدیدکننده است.

در نتیجه، از آنجا که سوگیری در یک الگوریتم به عنوان تصمیم‌گیری ناقص خود ما تلقی نمی‌شود، دیدن یا اعتراف کردن به وجود آن آسان‌تر است. به گفته موروج، این یافته دو روش را ارائه می‌دهد که الگوریتم‌ها به واسطه آن می‌توانند به انسان در کاهش سوگیری کمک کنند.

وی افزود: یک روش این است که تصمیم‌های خود را جمع‌آوری کنید و الگوها را ببینید که به شما کمک می‌کنند تا سوگیری را تشخیص دهید اما هنوز موانعی بر سر راه توانایی ما برای تشخیص دادن سوگیری‌ها وجود دارد. ما انگیزه‌هایی را برای محافظت از خود داریم.

موروج و گروهش با پیروی از این منطق، آزمایش دیگری را انجام دادند تا ببینند آیا احتمال بیشتری وجود دارد که شرکت‌کنندگان به اصلاح سوگیری در رتبه‌بندی‌های خود یا الگوریتم بپردازند. پس از مشاهده رتبه‌بندی‌ها، به شرکت‌کنندگان فرصت داده شد تا سوگیری را اصلاح کنند و احتمال بیشتری وجود داشت که اصلاحاتی را در رتبه‌بندی الگوریتم انجام دهند. موروج گفت: از آنجا که افراد سوگیری را بیشتر در رتبه‌بندی الگوریتم می‌بینند تا خودشان، احتمال بیشتری وجود دارد که رتبه‌بندی‌های الگوریتم را اصلاح کنند.

موروج اذعان داشت که این پژوهش هنوز در مراحل اولیه است اما او روش ملموسی را می‌بیند که از طریق آن می‌توان یافته‌ها را در آموزش دادن الگوریتم برای جلوگیری از سوگیری در دنیای واقعی ادغام کرد. وی افزود: اولین گام این است که افراد سوگیری‌های خود را بفهمند و آنها را ببینند. من فکر می‌کنم این الگوریتم‌ها، روش سودمندی برای ارائه دادن یک دیدگاه واقعی‌تر به افراد درباره میزان سوگیری آنها هستند.

این پژوهش در مجله «PNAS» به چاپ رسید.

انتهای پیام